Η Ήπειρος διασχίζεται από δύο μεγάλους διευρωπαϊκούς άξονες. Την Εγνατία και την Ιόνια Οδό. Οι δρόμοι αυτοί σαφώς έβγαλαν την περιοχή από την απομόνωση και κατέστησαν εύκολη την πρόσβαση αρχικά από τη Βόρεια Ελλάδα και στη συνέχεια από τη Δυτική και τη Νότια.
Η ολοκλήρωση των δύο οδικών αξόνων σαφώς δεν έλυσε το σύνολο των προβλημάτων της Ηπείρου. Ολόκληρες περιοχές εξακολουθούν να μην έχουν πρόσβαση σε κανέναν από τους δύο άξονες.
Το έλλειμμα στις οδικές υποδομές είναι δεδομένο και ουδείς χρειάζεται να επιχειρηματολογήσει για να πείσει αλλήλους..
Τι έφταιξε;
Πολλοί και πολλά… Κυρίως όμως το Υπουργείο Υποδομών ή το παλιό ΥΠΕΧΩΔΕ.. Διαχρονικά και όχι μόνο κατά την περίοδο Σπίρτζη που το οριοθέτησε ο Περιφερειάρχης.
Από το 2008 άλλωστε, όταν έγινε ο διαγωνισμός για τη μελέτη του τμήματος Ιωαννίνων Κακαβιάς, μέχρι το 2015 είχαν περάσει επτά χρόνια και από το 2009 όταν ξεκίνησε η περιπέτεια της μελέτης Ιόνιας Πρέβεζας, είχαν περάσει έξι.
Και φυσικά από την ώρα που έκλεισε την πόρτα ο Σπίρτζης και βρέθηκε στη θέση του ο σημερινός Υπουργός –δύο χρόνια τώρα- πάλι δεν άλλαξε κάτι.
Πέραν αυτών η σημερινή πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Υποδομών δείχνει θλιβερά απούσα από την Ήπειρο.
Δεν έχει καταφέρει να ξεβαλτώσει ούτε ένα –μα ούτε ένα – έργο και φυσικά δεν έχει ξεκινήσει τον σχεδιασμό για κανένα καινούριο που θα αποτύπωνε την δική της στρατηγική ή το όραμα για την Ήπειρο.
Η μοναδική επίσκεψη του νυν Υπουργού στην περιοχή ήταν τον Οκτώβριο του 2019 κι αυτή για την συνέλευση των ΚΤΕΛ της χώρας. Τότε και χωρίς εμφανώς να είναι προετοιμασμένος όταν ρωτήθηκε για τους οδικούς άξονες –καθ ύλην αρμόδιος άλλωστε- δήλωνε πως ««εμείς δεν θα κάνουμε τα λάθη που έκαναν οι προηγούμενες Κυβερνήσεις. Δεν θα αναγγέλλουμε έργα τα οποία δεν είναι έτοιμα άμεσα να ξεκινήσουν» και παρέπεμπε στις συζητήσεις που θα γίνουν με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή ώστε να εξασφαλιστεί χρηματοδότηση.
Φυσικά τέτοιες συζητήσεις δεν έγιναν ποτέ…
Ο κ. Καραμανλής που αναζητούσε την ωριμότητα των έργων δύο μήνες μετά την επίσκεψη αυτή, αποφάσισε ότι η επέκταση της Ιόνιας μέχρι την Κακαβιά δεν μπορεί να γίνει τετράιχνη παρά μόνο διίχνη, δηλαδή ένας δρόμος ελαφρώς βελτιωμένος από τον σημερινό.
Μπροστά στο αδιέξοδο που δημιουργήθηκε, λειτούργησε ως σανίδα σωτηρίας για το Υπουργείο η στάση της Περιφέρειας η οποία αποφάσισε να ολοκληρώσει την μελέτη με δική της ευθύνη.
Μέχρι σήμερα, ενάμισι χρόνο μετά, χρηματοδοτικό μοντέλο δεν έχει εξευρεθεί και φυσικά το οδικό τμήμα Ιωαννίνων Κακαβιάς δεν θα χρηματοδοτηθεί από το Ταμείο Ανάκαμψης καθώς ουδέποτε το διαπραγματεύτηκε η Ελληνική Κυβέρνηση.
Ακόμη χειρότερα είναι τα πράγματα για τον οδικό άξονα Ιόνιας Πρέβεζας, για τον οποίο η μελέτη επί δώδεκα χρόνια δεν έχει ολοκληρωθεί και με την ανοχή του Υπουργού Υποδομών, τα δώδεκα χρόνια γίνονται δεκατρία. Αλήθεια δεν υπάρχει καμία ευθύνη σε κανέναν για τον εμπαιγμό;
Άγνωστη η τύχη της μελέτης για τον οδικό άξονα Ηγουμενίτσας- Μαυροματίου, έναν από τους πέντε κάθετους στην Εγνατία. Οι άλλοι τέσσερις –εκτός Ηπείρου- φυσικά έχουν κατασκευαστεί και λειτουργούν εδώ και χρόνια.
Την μελέτη αυτή εκπονεί η Εγνατία ΑΕ, η οποία μετά την πώληση του δρόμου είναι άγνωστο ποια τύχη θα έχει.
Δεν είναι λιγότερα τα προβλήματα για άλλους οδικούς άξονες, μικρότερης εμβέλειας αλλά εξ ίσου σημαντικούς για την Ήπειρο.
Γύρω από τους δρόμους ξεκινά και πάλι η αντιπαράθεση, οι καβγάδες, οι αντιπαραθέσεις. Αν κάτι χρειάζεται στην παρούσα φάση είναι ένα μεγάλο και κοινό μέτωπο διεκδίκησης όλων των Ηπειρωτών. Πιθανόν να είναι η τελευταία ευκαιρία καθώς βρισκόμαστε στην αφετηρία του Ταμείου Ανάκαμψης και του νέου ΕΣΠΑ.
Μπροστά σε ένα τέτοιο μέτωπο ο νυν Υπουργός Υποδομών θα υποχρεωθεί να δώσει ξεκάθαρες απαντήσεις. Και η νυν κυβέρνηση θα υποχρεωθεί να αναλάβει την ευθύνη και το κόστος…
Αν κάτι τέτοιο δεν συμβεί τα πράγματα θα είναι πολύ απλά… Ένας εσωτερικός πόλεμος.. Κομματικός, παραταξιακός και τοπικιστικός.. Δεν τον έχει ανάγκη η Ήπειρος..
