Ως ήττα για το τουριστικό προϊόν της Ηπείρου, καταγράφεται η απουσία έστω και μιας Ηπειρωτικής παραλίας μέσα στις 394 που βραβεύθηκαν στη χώρα με Γαλάζια Σημαία.
Κι αυτό γιατί, εμείς εδώ μπορεί να γνωρίζουμε ότι οι παραλίες και οι θάλασσες μας είναι από τις καθαρότερες και τις ωραιότερες στη χώρα… δε συμβαίνει όμως το ίδιο και αλλού.
Εκεί που με μεγαλόπνοα προγράμματα τουριστικής προβολής αξίας εκατομμυρίων ευρώ πηγαίνουμε ως φορείς του τόπου και προσπαθούμε να προσελκύσουμε τουρισμό.
Εκεί που με μεγαλόπνοοα προγράμματα ανάπτυξης κρουαζιέρας, στρεφόμαστε, προκειμένου να εξασφαλίσουμε ένα μερίδιο από τον τουρισμό “πολυτελείας”.
Είναι λοιπόν γνωστό σε μας ότι οι παραλίες μας είναι πανέμορφες και πεντακάθαρες.
Το ίδιο γνωστό, μας ήταν ότι οι Δήμοι, που υποβάλλουν τις υποψηφιότητες για τις γαλάζιες σημαίες, δεν είχαν την οικονομική δυνατότητα να καλύψουν τις απαιτήσεις οργάνωσης που το πρόγραμμα θέτει: Ναυαγοσώστες, ιατρεία, χώρους υγιεινής…
Και καταγράφεται ως ένα ακόμα “έλλειμμα” συνεργασίας και στόχευσης τόσο για τους Δήμους που θα έπρεπε να έχουν ζητήσει συνδρομή, όσο και για την Περιφέρεια και την ΟΛΗΓ ΑΕ που διαθέτουν παχυλά κονδύλια για τουριστική προβολή και δεν μπόρεσαν να διαθέσουν σε συνεργασία με τους Δήμους μερικές – λίγες χιλιάδες ευρώ- για την στοιχειώδη και ούτως ή άλλως οφειλόμενη οργάνωση των ακτών μας.
Το κόστος άλλωστε ήταν τόσο… όσο ένα ταξίδι στο Μαϊάμι ή στην Ουτρέχτη για να προσελκύσουμε τουρισμό…
