Το Ζάππειο δεν είναι ένα ακόμη κτίριο στην Αθήνα. Είναι κομμάτι της ψυχής της Ηπείρου, θεμέλιο της ιστορίας της και αιώνιο σύμβολο ευεργεσίας. Κι όμως, σήμερα κάποιοι επιχειρούν να το αντιμετωπίσουν σαν περιουσιακό τους στοιχείο, σαν μια «ευκαιρία αξιοποίησης», λες και πρόκειται για οικόπεδο προς εκχώρηση.

Το Ζάππειο δεν δημιουργήθηκε για να γίνει επιχειρηματικό πεδίο, ούτε για να παίζει σε χρηματοδοτικά προγράμματα και «μπίζνες».

Με το νέο νομοσχέδιο του Υπουργείου Οικονομίας, παραποιείται απροκάλυπτα το πνεύμα της διαθήκης του Ευαγγέλη Ζάππα. Ακυρώνεται η βούληση ενός εθνικού ευεργέτη που ξεκίνησε από το Λάμποβο της Βορείου Ηπείρου και χάρισε ολόκληρη την περιουσία του στο ελληνικό κράτος – τότε που η Ήπειρος δεν είχε καν απελευθερωθεί.

Αντί, λοιπόν, το Υπουργείο να ανοίγει τον δρόμο για να φτάσει το Ζάππειο στα χέρια ιδιωτών, καλύτερα θα ήταν να κάνει τον στοιχειώδη απολογισμό:

Τι έχει υλοποιηθεί από όσα επιβάλλει η διαθήκη του Ζάππα για τη γενέτειρά του;

Και ακόμη πιο απλά:

Τι έχει πράξει το κράτος για να τιμήσει τον άνθρωπο που το ευεργέτησε όσο λίγοι;

Μέχρι να απαντηθεί αυτό, οποιαδήποτε προσπάθεια «αξιοποίησης» μοιάζει περισσότερο με προσπάθεια αλλοίωσης της ιστορίας.

Η Πανηπειρωτική σήκωσε το γάντι.. Καλό είναι να τοποθετηθούν άμεσα με ψηφίσματα όλα τα δημοτικά συμβούλια και το Περιφερειακό, όπως κι άλλοι φορείς της Ηπείρου..

Η ιστορία κάποιες φορές γράφεται και σε ενεστώτα..