Οι Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας προωθούνται με ταχύτατους ρυθμούς σε όλη την Ευρώπη. Στην Ελλάδα κάθε βήμα που επιχειρείται συναντά εμπόδια.. Κι αυτό σε μία χώρα που είναι εξαρτημένη από τον λιγνίτη.
Κάτι ανάλογο συμβαίνει και στην Ήπειρο..
Αντιδράσεις συνάντησε ο ελληνοιταλικός αγωγός φυσικού αερίου, ο οποίος κατέληξε στα αζήτητα και τώρα η Ήπειρος αγναντεύει τον ΤΑP που πηγαίνει Αλβανία.
Αντιδράσεις συνάντησαν οι έρευνες για τον εντοπισμό κοιτασμάτων υδρογονανθράκων και φυσικού αερίου, οι οποίες μετά την πανδημία και τη νέα οικονομική πραγματικότητα μάλλον μπαίνουν και πάλι στο συρτάρι..
Αντιδράσεις είχε συναντήσει και η Εγνατία.. Όπως και το βόρειο τμήμα του Ε-65.
Τον τελευταίο καιρό έχουν πάρει σειρά οι ανεμογεννήτριες.. Προφανώς και δεν μπορεί να γίνει ένα αιολικό πάρκο σε κάθε βουνοκορφή της Ηπείρου.
Σίγουρα υπάρχουν περιοχές που πρέπει να μείνουν ανέγγιχτες.. Σίγουρα όμως υπάρχουν κι άλλες που μπορούν να αντέξουν μία τέτοια δραστηριότητα.
Σε κάθε περίπτωση όμως μία Περιφέρεια οφείλει να έχει ένα πλήρες σχέδιο –ολοκληρωμένο και υλοποιήσιμο- για την περιοχή της. Για την ανάπτυξη που θέλει και για τον τρόπο που θα την πετύχει..
Σήμερα είναι οι ανεμογεννήτριες, αύριο θα προκύψει κάτι άλλο, διαφορετικό..
Ποιο όμως είναι το σχέδιο της Ηπείρου για τα επόμενα χρόνια..
Πως απαντά στις προκλήσεις των καιρών..
Πράσινη ανάπτυξη δεν είναι μόνο η κτηνοτροφία.. Βασικά δεν είναι η κτηνοτροφία..
Αν αυτό το σχέδιο δεν υπάρχει τότε κάθε φορά η αντίδραση θα είναι αποσπασματική και όχι απαραίτητα σωστή..
