Η ελληνική οικονομία εμφανίζει σημάδια ανάκαμψης, αλλά οι μισθοί των εργαζομένων συνεχίζουν να υστερούν σε σχέση με την Ευρώπη. Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία της Eurostat για το 2024, η Ελλάδα κατατάσσεται δεύτερη από το τέλος στην Ε.Ε. στον μέσο ετήσιο μισθό πλήρους απασχόλησης, με 17.954 ευρώ, ξεπερνώντας μόνο τη Βουλγαρία.
Παρά την αύξηση κατά 884 ευρώ ή 5% σε σχέση με το 2023, η χώρα μας παραμένει πολύ πίσω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο, με τους Έλληνες εργαζόμενους να αμείβονται 2,2 φορές λιγότερο από τον μέσο Ευρωπαίο, 3,4 φορές λιγότερο από τον Ιρλανδό και 4,5 φορές λιγότερο από τον Λουξεμβούργιο.
Ανησυχητικό είναι ότι χώρες όπως η Ρουμανία, η Πολωνία και η Σλοβακία, που παλαιότερα είχαν χαμηλότερους μισθούς, πλέον ξεπερνούν την Ελλάδα. Η αύξηση στους δείκτες ανάπτυξης και απασχόλησης δεν έχει μεταφραστεί σε ουσιαστική αναπροσαρμογή των μισθών, ενώ η ακρίβεια στα βασικά αγαθά εντείνει την οικονομική πίεση στα νοικοκυριά.
Ο γενικός πληθωρισμός υποχωρεί (1,8% τον Νοέμβριο του 2025), αλλά ο πληθωρισμός στα τρόφιμα παραμένει υψηλός στο +2,1%, αποδεικνύοντας πως η ακρίβεια έχει πλέον δομικό χαρακτήρα. Οι Έλληνες αναγκάζονται να περιορίζουν βασικά αγαθά ή να επιλέγουν οικονομικότερες λύσεις.
Σε σύγκριση, ο μέσος ετήσιος μισθός στην Ε.Ε. φτάνει τα 39.800 ευρώ, με Λουξεμβούργο, Δανία και Ιρλανδία να προηγούνται με 83.000€, 71.600€ και 61.100€ αντίστοιχα. Η Ελλάδα παραμένει χώρα χαμηλών αποδοχών, παρά την οικονομική πρόοδο των τελευταίων ετών, συνιστώντας μια «ενδιάμεση οικονομία» με δημοσιονομική σταθερότητα αλλά χαμηλό βιοτικό επίπεδο.
Σύμφωνα με το Δελτίο Οικονομικών Εξελίξεων της Alpha Bank, οι κατώτατοι μισθοί στην Ε.Ε. αυξήθηκαν έως και 15,5%, ενώ στην Ελλάδα μόνο κατά 6,1%. Ο δείκτης Kaitz, που δείχνει τη σχέση του κατώτατου με τον μέσο μισθό, παραμένει χαμηλότερος από τα ευρωπαϊκά πρότυπα για «επαρκείς αμοιβές».
Η μισθολογική σύγκλιση με την Ευρώπη παραμένει άπιαστο όνειρο για τη χώρα, με τους εργαζόμενους να μην βλέπουν ουσιαστικά την αύξηση στην τσέπη τους. Η πρόκληση για τα επόμενα χρόνια είναι πραγματική αύξηση μισθών, μείωση της ανισότητας και ουσιαστική βελτίωση του βιοτικού επιπέδου, ώστε η ανάπτυξη να μην παραμείνει μόνο στα χαρτιά.
Κλειδί για την ελληνική κοινωνία: όσο οι μισθοί παραμένουν «φθηνοί» και η ακρίβεια υψηλή, η οικονομική ανάκαμψη θα παραμένει λογιστική και όχι κοινωνική.
