Το καφενείο για ένα χωριό είναι ζωή. Χειμώνα και καλοκαίρι. Δεκαετίες προηγούμενες κάθε χωριό είχε δύο και τρία καφενεία..

Τώρα σε πολλά δεν υπάρχει κανένα..

Όσα έχουν απομείνει είναι αντιμέτωπα με τον φορολογικό εφιάλτη. Το κόστος τεράστιο.. Τι κι αν λειτουργούν σε ένα χωριό με μερικές δεκάδες κατοίκους. Ο νόμος είναι ίδιος με αυτό που ισχύει σε τουριστικές και αναπτυσσόμενες περιοχές.

Το πρόβλημα έχει δημιουργηθεί τα τελευταία χρόνια και επανέρχεται στην επικαιρότητα με αφορμή επιστολή του Δημάρχου Ζίτσας προς τους αρμόδιους υπουργούς.

Τα καφενεία χρόνο με τον χρόνο λιγοστεύουν και όταν κλείνει το καφενείο το χωριό μαραζώνει..