Εφάμιλλη του κύρους του μνημείου ήταν η θεατρική παράσταση «Ορέστεια» του Αισχύλου, που ανέβηκε στο αρχαίο θέατρο Δωδώνης στα πλαίσια του 9ου Φεστιβάλ. Το ηπειρωτικό κοινό γέμισε το θέατρο το βράδυ της Τρίτης 30 Ιουλίου, απολαμβάνοντας για τρεις ώρες, αρχαία τραγωδία με δυνατό κείμενο, δυνατές ερμηνείες και σκηνοθεσία, έτσι όπως επιβάλλει η φήμη του Εθνικού Θεάτρου.

Και μπορεί το έργο, όπως το έγραψε σχεδόν δυόμιση χιλιάδες χρόνια πριν ο Αισχύλος να είχε κεντρικό ήρωα τον Ορέστη, το κοινό όμως με τη σκηνοθεσία του Τερζόπουλου, αναγνώρισε πρωταγωνιστικό ρόλο στον Χορό. Άψογοι σχηματισμοί, θαυμαστή πλαστικότητα κινήσεων, καλογυμνασμένα κορμιά, τέλειος συγχρονισμός με τους υπόλοιπους ηθοποιούς που διαδέχονταν στη σκηνή.

Συγκλονιστική ήταν η ερμηνεία  της Κασσάνδρας, που σέρνονταν κυριολεκτικά επί ώρα στη σκηνή εν μέσω  σπασμών και δυσοίωνων προβλέψεων. Η Κλυταιμνήστρα μοιραία κι επιπόλαιη κι ο Ορέστης αποφασιστικός και τραγικός στο τέλος να καταδιώκεται από τις ερινύες για τη μητροκτονία που διέπραξε.

 Η παράσταση όπως σημειώνεται και στο ενημερωτικό φυλλάδιο του Φεστιβάλ Δωδώνης, αφηγείται «την ιστορία της ίδιας της ανθρωπότητας, ως πράξη αδιαμφισβήτητα πολιτική και εμπειρία πολυδιάστατα πνευματική..»

Η σύγχρονη σκηνοθεσία ενέταξε στην απόδοση του έργου επιπλέον στοιχεία οικουμενικότητας. Εκεί παρέπεμπαν θρηνωδίες ανατολίτικης χροιάς  και πολυφωνικών μοιρολογιών από μέλη του χορού.

Η δίκη στο τέλος του έργου παρουσία της θεάς Αθηνάς έβαζε τον θεατή στο δίλημμα και αναδείκνυε το μερίδιο ευθύνης του καθενός για τα δεινά της οικουμένης.

Γενικά η παράσταση του Εθνικού Θεάτρου κράτησε ψηλά τον πήχη του Φεστιβάλ Δωδώνης, στο ύψος που αναμένεται να σταθούν κι οι επόμενες εκδηλώσεις μέχρι τις 6 Αυγούστου.