Στις τελευταίες θέσεις του ευρωπαϊκού χάρτη των μισθών παραμένουν οι ελληνικές περιφέρειες, με την Ήπειρο να κατατάσσεται στην προτελευταία θέση (236η) μεταξύ 237 περιφερειών της ΕΕ27, σύμφωνα με τη μελέτη του Κέντρου Προγραμματισμού και Οικονομικών Ερευνών (ΚΕΠΕ).
Τα στοιχεία δείχνουν ότι μεταξύ 2009 και 2022 οι ελληνικές περιφέρειες έχουν υποβαθμιστεί κατά περίπου 40 θέσεις, με το Βόρειο Αιγαίο να εμφανίζεται στην τελευταία θέση.
Η διαχρονική καθήλωση των μισθών αντικατοπτρίζει τις μακροχρόνιες συνέπειες της οικονομικής κρίσης, τη συγκράτηση των αποδοχών και την περιορισμένη επενδυτική δραστηριότητα σε κλάδους υψηλής παραγωγικότητας.
Η Αττική παραμένει η καλύτερα αμειβόμενη περιφέρεια της χώρας, αλλά και αυτή δεν προσεγγίζει τα επίπεδα των μεγάλων μητροπολιτικών κέντρων της Δυτικής Ευρώπης.
Συνολικά, η Ελλάδα πλέον βρίσκεται σε μισθολογικό επίπεδο αντίστοιχο χωρών της Ανατολικής Ευρώπης, που έχουν βελτιώσει σημαντικά τη θέση τους τα τελευταία χρόνια.
Αυτό αντικατοπτρίζει την επίδραση της πολυετούς οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα, τη μακροχρόνια συγκράτηση των μισθών που επιβλήθηκε από τις πολιτικές οικονομικής προσαρμογής, και την ασθενή επενδυτική δραστηριότητα που θα βοηθούσε στη μετάβαση σε κλάδους υψηλής παραγωγικότητας, σε αντίθεση με τις περιφέρειες της Ανατολικής Ευρώπης που μοιάζουν να ενσωματώνονται πιο αποτελεσματικά στις ανάγκες των διεθνών αγορών.
Στους τελευταίους
Μεταξύ των 237 περιφερειών του δείγματος των χωρών της ΕΕ27, οι ελληνικές περιφέρειες καταλήγουν να καταλαμβάνουν τις τελευταίες θέσεις στον μέσο μισθό.
Το 2009, η περιφέρεια Βορείου Αιγαίου κατατασσόταν στην 202η θέση, ενώ το 2022, εμφανίζεται στην 237η (τελευταία). Αντίστοιχα, η περιφέρεια Ηπείρου εμφανίζεται στην προτελευταία θέση (236η).
Κατά μέσο όρο, μεταξύ του 2009 και του 2022, οι περιφέρειες της επικράτειας έχουν υποβαθμιστεί κατά περίπου 40 θέσεις. Τα παραπάνω δεδομένα είναι συμβατά και με προηγούμενες εργασίες που έχουν καταδείξει το χαμηλό επίπεδο αγοραστικής δύναμης των μισθών στην Ελλάδα.
Συμπερασματικά, τα στοιχεία αποτυπώνουν τη διαχρονική καθήλωση των μισθών στη χώρα και αντανακλούν την επιδεινούμενη κοινωνικοοικονομική κατάσταση του πληθυσμού, το εισόδημα του οποίου βασίζεται στη μισθωτή εργασία του ιδιωτικού τομέα.
