Ξενία Ηγουμενίτσας.. Πανεπιστήμιο ή ξενοδοχείο; Η πόλη και η περιοχή στη ζυγαριά του μέλλοντος..
Του Αντώνη Μπέζα (*)
Στο χώρο του πρώην ΞΕΝΙΑ, η ΕΤΑΔ προσπαθεί να πάρει πίσω την παραχώρηση που έγινε στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων πριν 30 σχεδόν χρόνια. Θέλει, λέει, να το κάνει ξενοδοχείο. Την ίδια ώρα, το Πανεπιστήμιο έχει ήδη καταθέσει μια σοβαρή και εφαρμόσιμη πρόταση: πολυθεματικές πανεπιστημιακές και ερευνητικές δραστηριότητες, διεθνούς εμβέλειας.
Μια πρόταση που φέρνει τουρισμό ποιότητας, ιδέες, ανθρώπους, διατηρεί την Ηγουμενίτσα ορατή στον ευρωπαϊκό ακαδημαϊκό χάρτη και κρατάει ζωντανή ταυτόχρονα τη δημιουργία πανεπιστημιακού Τμήματος στο μέλλον.
Αντί γι’ αυτό, κάποιοι επιμένουν σε παλιά, στενά σχήματα: «ή πανεπιστημιακό Τμήμα ή τίποτα». Μα αυτή η ανεξήγητη εμμονή, οδηγεί σε αδιέξοδο. Η σύγχρονη ανώτατη εκπαίδευση δεν είναι μόνο τα «πτυχία». Είναι οι καινοτομίες, τα θερινά σχολεία, οι ερευνητικές υποδομές, οι ανταλλαγές καθηγητών και φοιτητών, τα μεταπτυχιακά προγράμματα, τα διεθνή εργαστήρια. Όλα όσα σχεδιάζονται για την Ηγουμενίτσα. Και όμως, βαφτίζονται από κάποιους «θερινά ανάκτορα» – λες και δεν θα λειτουργούν όλο το χρόνο.
Μήπως δεν καταλαβαίνουν τι είναι σήμερα ένα πανεπιστήμιο; Ή μήπως δεν θέλουν να καταλάβουν και παραπληροφορούν; Αλλά και η πρόταση για μετονομασία του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων σε «Ηπείρου», δεν είναι ένας παρωχημένος και αχρείαστος τοπικισμός; Τώρα, μετά από 60 χρόνια συνεχούς λειτουργίας θα αλλάξουμε το όνομα;
Το χειρότερο είναι πως, αντί να πιέζουμε το Υπουργείο Παιδείας και το Πανεπιστήμιο, συνομιλούμε μόνο με την ΕΤΑΔ. Την ίδια ΕΤΑΔ που έχει αφήσει να ρημάζουν τα ΞΕΝΙΑ σε Κομοτηνή, Ξάνθη, Κοζάνη, Τσαγκαράδα, Πλαταμώνα και αλλού και να παραμένει ανεκμετάλλευτο το μεγάλο οικόπεδο δίπλα από το Δικαστικό Μέγαρο Ηγουμενίτσας.
Η πρόταση του Πανεπιστημίου δεν είναι μόνο σχέδιο. Είναι μια ευκαιρία. Ένα campus στην Ηγουμενίτσα, εστία γνώσης και τοπικής ανάπτυξης. Αλλά χρειάζεται στήριξη, χρηματοδότηση και συνεργασία με τους τοπικούς φορείς. Όπως έγινε στην Άρτα, τα Γιάννενα και την Πρέβεζα, έτσι μπορεί να γίνει κι εδώ.
Αν υπάρχει αμφιβολία για την υλοποίηση, υπάρχει λύση: προγραμματική σύμβαση. Να συνεργαστεί ο Δήμος με το Πανεπιστήμιο, να έχει λόγο, έλεγχο, συμμετοχή. Αυτός είναι ο μόνος ρεαλιστικός δρόμος για να εμπλακεί και ο Δήμος στη διαχείριση του χώρου. Όλα τα άλλα είναι ευχολόγια. Σαν τη Μαρίνα της Ηγουμενίτσας που ακόμη γίνεται.
Όσο για τις τηλεφωνικές… παρανοήσεις: το Πανεπιστήμιο έχει καταθέσει επίσημα τη θέση του. Όποιος θέλει να μιλήσει, όποιος θέλει να βρει λύσεις, δεν κάθεται στο γραφείο του να περιμένει κλήσεις. Παίρνει ο ίδιος πρωτοβουλία. Όταν καίγεσαι, τρέχεις εσύ ο ίδιος να αποφύγεις τη φωτιά. Δεν περιμένεις να έλθουν οι άλλοι να τη σβήσουν…
Η Ηγουμενίτσα έχει τώρα μπροστά της μια επιλογή: να γίνει τόπος γνώσης και εξωστρέφειας ή να ακολουθήσει άλλη μια αποτυχημένη τουριστική επένδυση σε ακίνητο-φάντασμα. Η κεντρική εξουσία έδιωξε το Πανεπιστήμιο από την Ηγουμενίτσα, τώρα το ίδιο το Πανεπιστήμιο ζητάει να επιστρέψει γιατί χρειάζεται τις εγκαταστάσεις της Ηγουμενίτσας.
Ας μιλήσουμε επιτέλους ανοιχτά. Και κυρίως, ας πούμε την αλήθεια στους πολίτες.
(*) Ο Αντώνης Μπέζας είναι επικεφαλής της δημοτικής παράταξης «Μαζί για την Ηγουμενίτσα»
