Με ιδιαίτερη λαμπρότητα και συγκίνηση τελέστηκε φέτος η εορτή της Ιεράς Μονής Κηπίνας, ενός από τα πιο εντυπωσιακά και ιστορικά μοναστήρια της Ηπείρου, χτισμένο κυριολεκτικά μέσα στον βράχο, στην καρδιά των Τζουμέρκων.

Η μονή, γιόρτασε με πλήθος προσκυνητών από την ευρύτερη περιοχή αλλά και επισκέπτες από όλη την Ελλάδα, που βρέθηκαν στον βράχο και σε ένα επιβλητικό τοπίο για να τιμήσουν την Ζωοδόχο Πηγή, την Παναγία.

Το 1212 ο Μοναχός Γρηγόριος ξεκίνησε να χτίζει το μοναστήρι και το αφιέρωσε στην Κοίμηση της Θεοτόκου. Το όνομα της μονής οφείλεται στους κήπους που καλλιεργούσαν οι μοναχοί.

Η Μονή γνώρισε ιδιαίτερη άνθηση κατά τον 18ο αιώνα και οι μοναχοί της διακρίθηκαν για το κοινωνικό τους έργο. Στα χρόνια της Τουρκοκρατίας, σύμφωνα με την παράδοση, στη Μονή λειτουργούσε κρυφό σχολειό, ενώ η σπηλιά που βρίσκεται στον βράχο χρησιμοποιήθηκε ως καταφύγιο από τους κατοίκους της περιοχής. Τον 19ο αιώνα η μονή εγκαταλείφθηκε και το 1931 έγινε μετόχι της μονής Τσούκας.

Ο μικρός ναός της Μονής είναι κατάγραφος με αγιογραφίες πιθανόν του 17ου αιώνα. Το ρόλο της στέγης παίζει ο συμπαγής βράχος που έχει λαξευτεί με τέχνη ώστε να σχηματίζει έναν τέλειο θόλο. Το καθολικό έχει ως στέγη, επίσης, τον φυσικό βράχο. Το επιχρυσωμένο ξύλινο τέμπλο και οι εικόνες του Ιωάννη από τη Σαγιάδα είναι έργα του 18ου αιώνα. Τα κελιά είναι πλήρως ανακαινισμένα, διαμορφωμένα με ξύλινες προεκτάσεις και δημιουργούν εξαιρετικό αρχιτεκτονικό συγκρότημα δύο επιπέδων, απόλυτα εναρμονισμένο με τον βράχο.

Η πρόσβαση στη μονή γίνεται μέσω ξύλινης γέφυρας που οδηγεί στην είσοδό της, ενισχύοντας ακόμα περισσότερο την αίσθηση δέους και κατάνυξης.

Μετά το πέρας της λειτουργίας, οι επισκέπτες είχαν την ευκαιρία να ξεναγηθούν στους χώρους της μονής, να θαυμάσουν τις παλιές τοιχογραφίες και το μεγαλείο εκείνων που κατάφεραν να δαμάσουν τον βράχο.