Όλο και συχνότερες, όλο και περισσότερες γίνονται οι επιθέσεις των λύκων σε σκύλους. Κι αυτό αποτελεί πλέον συμπέρασμα επιστημονικής έρευνας.
Η συγκεκριμένη αύξηση συνοδεύεται από μείωση των επιθέσεων σε κτηνοτροφικά ζώα, λόγω και της φθίνουσας πορείας της παραδοσιακής κτηνοτροφίας στην περιοχή τα τελευταία 15 χρόνια, που έχει ως αποτέλεσμα την αύξηση των δασωμένων περιοχών και τη μεταστροφή των λύκων στα άγρια οπληφόρα.
«Η τεράστια μείωση της κτηνοτροφίας έστρεψε τους λύκους στα φυσικά τους θηράματα ενώ η αυξημένη χρήση των κυνηγετικών σκύλων ανά κυνηγό, σε σχέση με τα παλαιότερα χρόνια, συνετέλεσε στο να συμπίπτουν τα ζώα στο κυνήγι. Κυνηγούν δηλαδή το ίδιο πράγμα, αλλά όταν ο σκύλος βρεθεί μπροστά σε λύκο ή σε αγέλη λύκων, κατά 80% είναι χαμένος», εξηγεί ο Δρ. Βιολογίας, συνεργάτης της περιβαλλοντικής οργάνωσης «Καλλιστώ» Γιώργος Ηλιόπουλος, ο οποίος συμμετείχε στην έρευνα, που υλοποιήθηκε σε συνολική έκταση 2000 τετραγωνικών χιλιομέτρων.
Όπως προέκυψε από την έρευνα, σε ποσοστό 79,8%, οι αλληλεπιδράσεις λύκων- κυνηγετικών σκύλων ήταν θανατηφόρες, εκ των οποίων το 42% αφορά σε ολική κατανάλωση των σκύλων και το 50% σε μερική. Η μέση ετήσια απώλεια σκύλων ανά επηρεαζόμενο κυνηγό ανέρχεται περίπου στον ένα σκύλο ανά δεκαετία για την περίοδο αναφοράς (2005-2020). Το 78% των περιστατικών συνέβησαν κατά τη διάρκεια του κυνηγιού και το 22% κατά την εκγύμναση των σκύλων.
Η πλειονότητα των περιστατικών συνδέεται με το κυνήγι του λαγού (68%) και σε μικρότερο βαθμό με το κυνήγι του αγριόχοιρου (28%). Τα αποτελέσματα της έρευνας έδειξαν επίσης ότι οι απώλειες ανά κυνηγό μειώνονται κατά 10% με κάθε δεκαετία εμπειρίας του κυνηγού, κατά 10% με την αύξηση των ημερών εκπαίδευσης των σκύλων κατά 2 εβδομάδες και κατά 15,8% με την άσκηση της θήρας μαζί με άλλους κυνηγούς.
