Η ευθύνη για την κατάσταση στα πεζοδρόμια δεν βαραίνει πάντα αποκλειστικά τους πολίτες – όσο κι αν είναι βολικό για τον Δήμο να δείχνει προς αυτή την κατεύθυνση.

Παράδειγμα: Οδός Κύργιου. Ένας από τους πιο κεντρικούς δρόμους που συνδέει την οδό Κατσάρη με τη Μακαρίου. Και όμως, ένα ολόκληρο τμήμα του πεζοδρομίου –το μεγάλο, υποτίθεται «άνετο» πεζοδρόμιο στο συγκεκριμένο σημείο– είναι απλά αδιάβατο.

Από τη μία τα φυτά έχουν ξεπεράσει το ένα μέτρο σε ύψος, από την άλλη τα δέντρα έχουν πέσει τόσο χαμηλά που νομίζεις πως περνάς μέσα από φυσικό φράχτη. Η διέλευση για πεζούς, ηλικιωμένους, παιδιά ή άτομα με κινητικά προβλήματα; Αδύνατη.

Και μπορεί να δηλώνουμε περήφανοι για το πράσινο των Ιωαννίνων, αλλά ας μην το μετατρέψουμε σε… τροπικό δάσος χωρίς έξοδο κινδύνου. Η “πράσινη ανάπτυξη” δεν είναι να πέφτει το δέντρο στο πρόσωπο του περαστικού.

Μπορεί οι πολίτες να φταίνε για τους καναπέδες και τις πολυθρόνες όμως δεν ευθύνονται για όλα τα δεινά της πόλης..