Τις περικοπές στο χώρο της υγείας τις βιώνουν με ένταση πλέον όλοι όσοι χρειαστεί να βρεθούν σε κάποιο από τα δημόσια νοσοκομεία. Μάρτυρες ενός συστήματος που καταρρέει γίνονται και η πλειοψηφία των εργαζομένων. Γιατροί που κάποιες φορές δεν έχουν ούτε χειρουργικά ράμματα, νοσηλευτικό προσωπικό που ψάχνει για γάζες….
Μέσα σε όλη αυτή την κατάσταση όμως υπάρχουν και εκείνοι που η κρίση δεν τους ακουμπά.
Καθηγητές δύο ταχυτήτων λοιπόν και στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο των Ιωαννίνων.
Είναι από τη μία εκείνοι που εργάζονται σε χώρους μικρούς και περιορισμένους, συχνά μαζί με άλλους συναδέλφους τους και είναι κι εκείνοι που τα γραφεία τους δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από τις σουίτες πολυτελών ξενοδοχείων.
Πανάκριβα έπιπλα, δερμάτινες πολυθρόνες, χώροι άνετοι, ευάεροι και ευήλιοι. Και συνήθως πόρτες ερμητικά κλειστές.
Ακόμη και το διάστημα αυτό φαίνεται ότι κανένας δεν ενοχλείται από το γεγονός ότι χρησιμοποιούν τα γραφεία τους στο Νοσοκομείο σαν να είναι τα ιδιωτικά τους. Χωρίς φυσικά να τους έχουν στοιχίσει ούτε ένα ευρώ.
Αλήθεια η διοίκηση του Νοσοκομείου τα γνωρίζει όλα αυτά; Κι αν τα γνωρίζει τι προτίθεται να κάνει; Καλή η οικονομία στο βαμβάκι, αλλά δεν φτάνει για να γλυτώσει από την κατάρρευση το δημόσιο σύστημα υγείας.
