Το είπε ξεκάθαρα – και με μια δόση ρεαλιστικού… σουρεαλισμού – ο Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου Περιβάλλοντος, Μανώλης Γραφάκος: Αν ο Δήμος Ιωαννιτών ήθελε φτηνότερη διαχείριση απορριμμάτων, ας τα πετούσε όλα στη λίμνη. Φθηνά και… υδατικά.

Η ατάκα, πέρα από το να προκαλεί αμηχανία (και μια μικρή έκρηξη κυνικού γέλιου), υποτίθεται πως είχε και ένα μήνυμα: ότι το κόστος μπορεί να μειωθεί μόνο με περισσότερη ανακύκλωση. Καλή πρόθεση, αλλά εδώ δεν μιλάμε για θεωρία – μιλάμε για Ήπειρο.

Γιατί, όσο κι αν μαζέψουν, ανακυκλώσουν ή κάνουν τα απορρίμματα να… εξατμιστούν, οι Δήμοι είναι δεσμευμένοι να πληρώνουν το εργοστάσιο διαχείρισης απορριμμάτων σαν να του παραδίδουν 80.000 τόνους κάθε χρόνο. Κι αν δεν το κάνουν, το πληρώνουν έτσι κι αλλιώς.

Ανακύκλωσες; Δεν ανακύκλωσες; Το ταμείο λέει «πλήρωσες».
Σκουπίδια έφερες; Δεν έφερες; Η ελάχιστη εγγυημένη ποσότητα σε κυνηγάει.

Άρα, για να καταλάβουμε: είτε οι Δήμοι πετύχουν το 100% ανακύκλωση (θαύμα!), είτε συνεχίσουν με τα σημερινά ποσοστά, το ταμείο του εργοστασίου γεμίζει το ίδιο. Οπότε, για ποια μείωση κόστους μιλάμε;

Το ερώτημα βέβαια είναι διπλό:
Ή ο Γενικός Γραμματέας δεν το γνωρίζει (πράγμα δύσκολο), ή η διοίκηση του ΑΣΔΑ δεν το έχει εξηγήσει (πράγμα… ανησυχητικό).
Γιατί αν ισχύουν και τα δύο, τότε τα σκουπίδια θα συνεχίζουμε να τα πληρώνουμε χρυσάφι..