Η κριτική προς τις επιχειρήσεις –και τις τοπικές- με αφορμή την αδιαφορία τους για μία μικρή χορηγία προς τον Στέφανο Ντούσκο ήταν έντονη. Και όχι άδικη…
Η κριτική αυτή όμως δεν απαλλάσσει την πολιτεία από τις ευθύνες που έχει. Έναντι του ελληνικού αθλητισμού, ενός αθλητισμού που δεν εξαντλείται μόνο στο ποδόσφαιρο.
Ο Στέφανος Ντούσκος και κάθε άλλος αθλητής αυτής της κλάσης έπρεπε να είναι αφοσιωμένος στην προπόνησή του και όχι να αναζητούν χορηγίες ανά την Ελλάδα.
Αυτή έπρεπε να είναι δουλειά των σωματείων και των ομοσπονδιών..
Παράλληλα η πολιτεία που έκοψε μαχαίρι ενισχύσεις και προνόμια προς χάρη των μνημονίων, ξέχασε να τα επανεξετάσει στον κατάλληλο χρόνο.
Οι Έλληνες αθλητές που προετοιμαζόταν για την Ολυμπιάδα δεν ήταν… χιλιάδες. Συγκεκριμένοι και μετρημένοι ήταν…
Και όφειλε η πολιτεία να βρει τον κατάλληλο τρόπο για να τους διευκολύνει και να τους στηρίξει στην προσπάθειά τους.
Δεν το έκανε επαρκώς..
Οφείλει έστω και τώρα, μετά τα δάκρυα Ελλήνων πρωταθλητών, μετά τα προβλήματα που αναδείχθηκαν πίσω από τη λάμψη των μεταλλίων, να δει το πρόβλημα και να το λύσει.
Εν όψει της επόμενης ολυμπιάδας.
