Στην Ανατολή Ιωαννίνων, λίγα μόλις μέτρα από το Δημοτικό Σχολείο, ο πολιτισμός και η εγκατάλειψη στέκονται δίπλα-δίπλα.  Ή ακριβώς απέναντι..

Από τη μία, ένας ολοκαίνουργιος δρόμος, στρώνεται με άσφαλτο – σύμβολο προόδου και ανάπτυξης. Από την άλλη, ένας σωρός από ογκώδη, σκουπίδια και ό,τι άλλο έκρινε κάποιος ότι δεν χρειάζεται στο σπίτι του..

Και να σκεφτεί κανείς ότι είναι λίγα μέτρα από σχολείο. Εκεί που μαθαίνουν τα παιδιά μας για την καθαριότητα, το σεβασμό στη φύση και την κοινωνική υπευθυνότητα.

Το ερώτημα είναι απλό και διαχρονικό: Ποιος φταίει; Ο δημότης που πετάει ό,τι του περισσεύει όπου βρει; Ο Δήμος που δεν φροντίζει για τα στοιχειώδη ή που κάνει πως δεν βλέπει; Ή μήπως φταίνε όλοι όσοι έχουμε εξοικειωθεί τόσο πολύ με την ασχήμια που δεν μας ενοχλεί πια;

Καλός ο δρόμος και η άσφαλτος αλλά χρειάζονται και τα καθημερινά..