Τα ληξιπρόθεσμα χρέη των δημόσιων νοσοκομείων επανέρχονται σε ανησυχητικά επίπεδα, δείχνοντας ότι οι χρόνιες παθογένειες του συστήματος υγείας παραμένουν ανεπίλυτες. Σύμφωνα με τα στοιχεία του υπουργείου Οικονομικών, τα χρέη των νοσοκομείων προς προμηθευτές έφτασαν στα 1,74 δισ. ευρώ τον Οκτώβριο του 2025, έναντι 1,66 δισ. ευρώ τον Σεπτέμβριο και 1,31 δισ. ευρώ στα τέλη του 2024.
Τα νοσοκομεία «φορτώνουν» πάνω από το μισό των ληξιπρόθεσμων
Στο σύνολο των ληξιπρόθεσμων της Γενικής Κυβέρνησης, που φτάνουν τα 3,1 δισ. ευρώ, τα νοσοκομεία αντιπροσωπεύουν πλέον περισσότερο από το 50%. Το μεγαλύτερο μέρος αυτών αφορά «βαρίδια» προηγούμενων ετών, όπως περίπου 1,5 δισ. ευρώ από φαρμακευτικό clawback και rebate ιδιωτικών διαγνωστικών κέντρων, που παραμένουν αδιευθέτητα.
Παρότι από το 2022 υπάρχει νομοθετικό πλαίσιο για μερική συμψηφιστική χρήση του clawback μέσω επενδύσεων στην έρευνα και ανάπτυξη φαρμάκων, η πλήρης εφαρμογή του νέου μηχανισμού μετατίθεται στις αρχές του 2026. Ακόμη και τότε, εκτιμάται ότι θα καλυφθούν μόλις 550 εκατ. ευρώ, αφήνοντας μεγάλο τμήμα του προβλήματος άλυτο.
Δομικό πρόβλημα και στους υπόλοιπους φορείς
Η εικόνα στους υπόλοιπους φορείς της Γενικής Κυβέρνησης δείχνει μικρές μεταβολές, χωρίς ουσιαστική βελτίωση:
- Οργανισμοί Κοινωνικής Ασφάλισης: Οριακή μείωση στα 590 εκατ. ευρώ.
- ΕΟΠΥΥ: Σταθερά στα 248 εκατ. ευρώ.
- ΟΤΑ: 239 εκατ. ευρώ, με καθυστερήσεις λόγω έλλειψης παραστατικών.
- ΝΠΔΔ: Αύξηση στα 236 εκατ. ευρώ από 226 εκατ. ευρώ.
Οι μικρές αλλαγές υποδεικνύουν ότι οι μηχανισμοί απορρόφησης οφειλών λειτουργούν οριακά, χωρίς να δημιουργούν περιθώρια ουσιαστικής αποκλιμάκωσης.
Προκαταβολές για ρευστότητα, όχι λύση
Το Δημόσιο συνεχίζει να καταβάλλει προκαταβολές στους φορείς της Γενικής Κυβέρνησης έως τις 20 Ιανουαρίου 2026, ώστε να εξασφαλιστεί η λειτουργία τους, ειδικά για τα νοσοκομεία. Ωστόσο, οι προκαταβολές καλύπτουν μόνο τις άμεσες ανάγκες και δεν μειώνουν τα συσσωρευμένα χρέη.
Συντάξεις: Σταθεροποίηση για τις κύριες, προβλήματα στις επικουρικές
Η απονομή των κύριων συντάξεων εμφανίζει σχετική σταθερότητα, με καθυστερήσεις έως 60 ημέρες. Αντίθετα, στις επικουρικές συντάξεις οι καθυστερήσεις παραμένουν σημαντικές, λόγω της μη πλήρους ψηφιοποίησης των αρχείων όλων των επικουρικών ταμείων, γεγονός που επιβαρύνει τον συνολικό χρόνο απονομής.
